درمان دیابت
درمان دیابتدرمان دیابت
درمان دیابتعلائم دیابت را بهتر بشناسید
دیابت به گروهی از بیماری های متابولیکی اشاره دارد که در آن افراد دارای قند خون بالا هستند زیرا تولید انسولین کافی نیست یا سلول های بدن به درستی به انسولین پاسخ نمی دهند.
برخی از نکات مهم در مورد دیابت
- دیابت یک وضعیت دراز مدت است که باعث افزایش سطح قند خون می شود
- در سال ۲۰۱۳ تخمین زده شد که بیش از ۳۸۲ میلیون نفر در جهان مبتلا به دیابت هستند
- در دیابت نوع ۱، بدن انسولین تولید نمی کند. تقریبا ۱۰٪ از همه موارد دیابت نوع ۱ است
- در دیابت نوع ۲، بدن برای عملکرد مناسب، انسولین کافی تولید نمی کند. تقریبا ۹۰٪ از همه موارد دیابت در سراسر جهان از این نوع هستند
- دیابت بارداری بر زنان باردار تاثیر می گذارد
- شایع ترین نشانه های دیابت؛ تکرر ادرار، احساس تشنگی شدید و گرسنگی، افزایش وزن، کاهش وزن غیر معمول، خستگی ، بریدگی و کبودی، اختلال عملکرد جنسی مردان، بی حسی و سوزش در دست و پا
- اگر دیابت نوع ۱ دارید با داشتن برنامه رژیم غذایی سالم، ورزش کافی انجام و مصرف انسولین، می توانید یک زندگی عادی داشته باشید
- بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ باید تغذیه سالم، از نظر جسمی فعال و به طور منظم آزمایش گلوکز خون را انجام دهند. برای کنترل قند خون، ممکن است لازم باشد داروهای خوراکی یا انسولین مصرف کنند
- از آنجا که خطر بیماری قلبی-عروقی برای بیمار دیابتی بسیار زیاد است، نظارت منظم بر فشار خون و میزان کلسترول بسیار مهم است.
- بیماران دیابتی باید سیگار را ترک کنند، زیرا سیگار کشیدن ممکن است تأثیر جدی بر سلامت قلب و عروق داشته باشد.
- هیپرگلیسمی (قند خون بالا) و هیپوگلیسمی (قند خون پایین) ممکن است بر روی بیمار تاثیر منفی بگذارد.
دیابت نوع ۱
بدن انسولین تولید نمی کند. برخی افراد ممکن است این بیماری را به عنوان دیابت وابسته به انسولین یا دیابت نوجوانان تجربه کنند. معمولا افراد قبل از ۴۰ سالگی، اغلب در اوایل بزرگسالی یا جوانی به دیابت نوع ۱ مبتلا می شوند. دیابت نوع ۱ به اندازه دیابت نوع ۲ معمول نیست. تقریبا ۱۰٪ از همه موارد دیابت نوع ۱ است. بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ باید تا اخر عمر انسولین تزریق کنند. آنها همچنین پس از آزمایش منظم خون و رژیم غذایی خاص باید سطح خون گلوکز مناسب را فراهم کنند.
دیابت نوع ۲
در دیابت نوع ۲، بدن برای عملکرد به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند یا سلول های بدن به انسولین پاسخ نمی دهند(مقاومت به انسولین). تقریبا ۹۰٪ از همه موارد دیابت در سراسر جهان نوع ۲ است. بعضی افراد می توانند با کاهش وزن، رژیم غذایی سالم، ورزش زیاد و کنترل میزان قند خون دیابت نوع ۲ را کنترل کنند. با این حال، دیابت نوع ۲ به طور معمول یک بیماری پیشرفته است که به تدریج بدتر می شود و بیمار احتمالا باید انسولین را به صورت قرص مصرف کند. افراد دارای اضافه وزن و چاق، نسبت به افرادی که وزن سالم دارند بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند. افراد دارای چربی بالا دارای بیماری هایی هستند که به عنوان چاقی مرکزی، چربی شکم یا چاقی شکمی تعریف شده اند. داشتن اضافه وزن یا چاقی باعث می شود بدن مواد شیمیایی آزاد کند که سیستم های قلبی-عروقی و متابولیک را ناپایدار می سازد. داشتن اضافه وزن، غیرفعال بودن از لحاظ فیزیکی و مصرف غذاهای اشتباه، باعث افزایش ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ می شود.
دیابت بارداری
این نوع قند بر زنان حامله تاثیر می گذارد.در برخی از زنان سطح گلوکز خون بسیار بالا است و بدن آنها قادر به تولید انسولین کافی برای انتقال تمام گلوکز به سلول های خود نیست که این باعث افزایش سطح گلوکز می شود. دیابت حاملگی در دوران بارداری تشخیص داده می شود. اکثر بیماران مبتلا به دیابت حاملگی می توانند دیابت خود را از طریق ورزش و رژیم کنترل کنند. ۱۰ تا ۲۰ درصد از بیماران باید داروهای کنترل قند خون را مصرف کنند. دیابت حاملگی ناشناخته یا کنترل نشده ممکن است خطر عوارض در هنگام زایمان را افزایش دهد. کودک ممکن است بزرگ تر باشد.
علائم دیابت
تکرر ادرار: ممکن است متوجه شده باشید که بیشتر روز را در راه رفتن به توالت صرف می کنید. گلوکز بیش از حد در خون، سبب تکرر ادرار می شود. اگر انسولین بی اثر باشد یا وجود نداشته باشد، کلیه نمی تواند گلوکز را وارد جریان خون کند. کلیه ها آب را از خون برای رقیق کردن گلوکز می گیرند ، که این هم مثانه را پر می کند.
تشنگی: اگر بیش از حد معمول ادرار کنید، باید مایعاتی که از دست داده اید را جبران کنید. از هر زمان آب بیشتری می نوشید.
گرسنگی شدید: از آنجا که انسولین در خون به درستی کار نمی کند یا به دلیل ناکافی بودن، سلول ها انرژی نمی گیرند، بدن ممکن است برای یافتن انرژی بیشتر واکنش نشان دهد. بنابراین احساس گرسنگی مکرر می کنید.
افزایش وزن: این نتیجه علامت بالا، یعنی گرسنگی شدید خواهد بود.
کاهش وزن غیر معمول: این در بین افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ شایع تر است. از آنجا که بدن انسولین را تولید نمی کند، به دنبال منبع دیگری برای انرژی است (سلول ها نمی توانند قند خون دریافت کنند). بافت و چربی های عضلانی برای انرژی تجزیه می شوند.
افزایش خستگی: اگر انسولین به درستی کار نکند، گلوکز به سلول ها وارد نمی شود و انرژی را تامین نمی کند که این باعث احساس خستگی می شود.
عصبانیت: علت عصبانیت ممکن است کمبود انرژی باشد.
منبع:علائم دیابت
برای مقالات بیشتر به سایت زخم پلاس مراجعه فرمایید.
رابطه بیماری نوروپاتی و زخم پای دیابتی
نوروپاتی دیابتی چیست؟
نوروپاتی دیابتی آسیب عصبی است که ناشی از دیابت است. عصب ها بسته هایی از بافت های ویژه هستند که سیگنال های بین مغز شما و سایر قسمت های بدن شما را حمل می کنند. سیگنال ها:
- اطلاعاتی در مورد حس ها ارسال می کنند
- اجزای بدن شما را حرکت می دهند
- عملکرد بدن مانند هضم را کنترل می کنند
انواع مختلف نوروپاتی دیابتی چیست؟
انواع نوروپاتی دیابتی عبارتند از:
نوروپاتی محیطی (Peripheral neuropathy)
نوروپاتی محیطی آسیب عصبی است که معمولا روی پا و ساق تاثیر و گاهی بر روی دست و بازوها تاثیر می گذارد.
نوروپاتی خودمختاری (Autonomic neuropathy)
نوروپاتی خودمختار آسیب به اعصابی است که اندام های داخلی را کنترل می کنند. نوروپاتی خودمختاری می تواند منجر به مشکلاتی در ضربان قلب و فشار خون، دستگاه گوارش، مثانه، اندام جنسی، غدد عرق، چشم و توانایی تشخیص هیپوگلیسمی (افت قندخون) شود.
نوروپاتی کانونی (Focal neuropathies)
نوروپاتی کانونی، شرایطی است که در آن شما به طور معمول به یک عصب تنها، اغلب در دست، سر، قسمت میانی بدن و پا آسیب می رسانید.
نوروپاتی نزدین (Proximal neuropathy)
نوروپاتی نزدین یا پروگزیمال یک نوع نادر و ناتوان کننده آسیب عصبی در لگن، باسن یا ران است. این نوع آسیب عصبی به طور خاص بر یک طرف بدن شما تاثیر می گذارد و به ندرت به طرف دیگر می رسد. نوروپاتی پروگزیمال اغلب باعث درد شدید می شود و ممکن است منجر به کاهش قابل توجه وزن گردد.
چه کسی بیشترین احتمال ابتلا به نوروپاتی دیابتی را دارد؟
اگر مبتلا به دیابت باشید، احتمال ابتلا به بیماری های عصبی ناشی از دیابت با افزایش سن و طولانی تر شدن مدت زمان درگیری با دیابت بالا می رود. مدیریت دیابت شما بخش مهمی از پیشگیری از مشکلات سلامتی مانند نوروپاتی دیابتی است.
اگر همزمان با دیابت دچار یکی از موارد زیر نیز هستید احتمال ابتلا به آسیب عصبی برای شما افزایش می یابد:
- اضافه وزن
- فشار خون بالا
- کلسترول بالا
- بیماری کلیوی پیشرفته
- نوشیدن بیش از حد نوشیدنی های الکلی
- سیگار کشیدن
تحقیقات همچنین نشان می دهد که ژن های خاص ممکن است احتمال مبتلا شدن افراد به نوروپاتی دیابتی را بیشتر کنند.
چه چیزی باعث نوروپاتی دیابتی می شود؟
با گذشت زمان، سطح قند خون بالا و سطح بالای چربی مانند تری گلیسیریدها در خون ناشی از دیابت می تواند به اعصاب شما آسیب برساند. سطوح بالای قند خون همچنین می توانند به عروق خونی کوچک شما که به سلول ها اکسیژن و مواد مغذی می فرستند، آسیب برساند. بدون اکسیژن کافی و مواد مغذی، اعصاب شما نمی توانند به خوبی عمل کنند.
نوروپاتی و زخم پای دیابتی
زخم پای دیابتی ناشی از از دست دادن احساس محیطی بوده و معمولا در افراد مبتلا به دیابت دیده می شود. نوروپاتی محیطی می تواند به عوارض در پا مانند زخم ها و عفونت ها منجر شود، زیرا به دلیل آسیب عصبی پای شما می تواند حس خود را از دست بدهد. در نتیجه، شما ممکن است متوجه نباشید که کفشهایتان باعث ایجاد زخم در پای شما می شود و یا پای شما آسیب دیده است.
بی حسی محلی، یا عدم احساس، در نقاط با فشار بالا در پا می تواند منجر به میکرو ترومای گسترش یافته، شکستن بافت های زیرین و در نهایت زخم پای دیابتی شود. علاوه بر این، نوروپاتی می تواند باعث شود که خراش ها و بریدگی های خفیف و جزئی بدون درمان مناسب رها شده و در نهایت منجر به ایجاد زخم های پا شود. به طور معمول نوروپاتی محیطی روی اعصاب حسی مسئول تشخیص احساسات مانند دما و درد تاثیر می گذارد. با این حال، نوروپاتی محیطی همچنین می تواند بر روی اعصاب موتور یا اعصاب حرکتی که مسئول انقباض عضلات است نیز تاثیر گذارد. آسیب به اعصاب حرکتی می تواند منجر به تضعیف عضلات شده و منجر به اختلال حرکتی عضلات منقبض و منبسط کننده گردد که در نهایت می تواند منجر به دفرمه شدن پا، مانند انگشتان خمیده شود. این بدشکلی ها سبب ایجاد فشار بیشتر روی نقطه های فشار در معرض زخم می گردد.
علائم زخم پای نوروپاتی
ظاهر زخم های پا نوروپاتیک براساس محل و گردش خون بیمار متفاوت خواهد بود و می تواند به عنوان میخچه یا تاول تا زخم های قرمز، قهوه ای یا سیاه ظاهر شوند. حاشیه های زخم معمولا تحلیل رفته و پوست اطراف آن اغلب پوسته پوسته می شود، عمق زخم به میزان آسیب های پوستی بستگی دارد. اغلب تحلیل در لبه زخم پا، مناطقی را ایجاد می کند که ممکن است باعث ایجاد عفونت شوند که می توانند در نهایت در صورت عدم درمان عفونت منجر به استئومیلیت (عفونت استخوان یا مغز استخوان) شود. ترکیبی از ایسکمی مرتبط با فشار (محدودیت در تامین خون)، نوروپاتی و واکنش تاخیردار بهبود، در مقایسه با سایر انواع زخم ها می تواند باعث عود عفونت قبل از درمان گردد. زخم به خودی خود معمولا بدون درد می ماند مگر اینکه عفونت و یا یک جزء شریانی در زخم وجود داشته باشد که اغلب باعث ناراحتی جزئی می شود. اندام به طور کلی پالس طبیعی را حفظ می کند و بیماران غالبا در پاسخ به عفونت تب نمی کنند.
سبب شناسی یا اتیولوژی
همانطور که در بالا ذکر شد، زخم های نوروپاتی ناشی از فشار مکرر روی پا است که حس کمتری دارند. با این حال، اگر با اختلالات عروقی همراه باشد، خطر قطع عضو از عفونت به طور قابل توجهی افزایش می یابد و زخم ها خشک تر دیده شده و در مناطقی که تحت فشار کمتری هستند مانند کناره های پا تشکیل می شود. زخم های نوروپاتی چند وجهی هستند یعنی بوسیله ترکیبی از عوامل بسیاری ایجاد می شوند، هرچند که نوروپاتی تقریبا یک فاکتور مشترک بین تمام این زخم ها است.
علاوه بر دیابت، سایر عوامل رایج که می توانند نوروپاتی محیطی ایجاد کنند عبارتند از:
- شرایط اولیه سیستم مغز و اعصاب
- نوروپاتی الکلی
- نارسایی کلیه
- فتق دیسک یا ناهنجاری های ستون فقرات
- تروما
- عمل جراحی
برخی از شرایط معمول کمتر که می تواند منجر به زخم های نوروپاتیک شود، جزام مزمن، مهره شکاف یا اسپینا بیفیدا و نخاع گشادگی یا سیرنگومیلی است.
عوارض جانبی
زخم پای دیابتی ناشی از نوروپاتی اگر بدون درمان رها شود می تواند منجر به عوارض جدی از جمله عفونت، نکروز بافت و در موارد شدید قطع عضو اندام شوند.
مطالعات تشخیصی
- غربالگری عصب محیطی
- سی تی اسکن
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
- الکترومیوگرافی
- سرعت هدایت عصبی
- نمونه برداری عصبی
- نمونه برداری پوست
- کشت زخم
درمان زخم های پای نوروپاتی
اقدامات احتیاطی زیر می تواند به کاهش خطر ابتلا به زخم های نوروپاتی در بیماران در معرض خطر و به حداقل رساندن عوارض در بیماران که در حال حاضر علائم را نشان می دهند کمک کنند:
- مراقبت های منظم پا برای برداشتن میخچه و نظارت برای زخم های پای بالقوه با مراجعه به پزشک را در نظر بگیرید.
- روزانه پای خود را برای هر تغییر غیرمعمول رنگ، درجه حرارت، یا توسعه زخم ها و یا میخچه بررسی کنید.
- اطمینان حاصل کنید که کفش شما مناسب است و بر روی نقاط فشار، فشاری وارد نکرده و فضای کافی برای هرگونه بدشکلی پا داراست. در انتخاب کفش می توانید از پزشک کمک بگیرید.
- از پا در برابر آسیب، عفونت و حرارت حفاظت کنید.
- هرگز پابرهنه یا با کفش جلوباز و یا صندل راه نروید. کفش های خود و یا حداقل دمپایی جلو بسته را در خانه بپوشید.
- از خیساندن پا خودداری کنید. پای خیس خورده می تواند به راحتی و بدون اینکه فرد متوجه شود آسیب ببیند.
- دیابت خود را کنترل و مدیریت کنید.
اولین گام در بهبود زخم های نوروپاتیک دیابتی دبریدمان زخم برای رسیدن به بافت سالم و دارای خونریزی است. اغلب زیر لایه سطحی بافت مرده عفونت وجود دارد که می تواند حتی به استخوان و مغز استخوان نیز گسترش یابد .دبریدمان باعث ارزیابی بهتر زخم و هر گونه عفونت های زیرین و همچنین ارائه یک محیط بهبود بهتر می شود. در حالت ایده آل، محیط زخم در هنگام بهبود باید مرطوب باشد، اما باید بتواند تنفس هم کند. خواص دقیق پانسمان استفاده شده توسط پزشک یا متخصص مراقبت از زخم باید با زخم مطابقت داشته باشد.
یکی از اجزای ضروری برای درمان موثر زخم های نوروپاتیک، کاهش فشار در ناحیه آسیب دیده است. با این حال، کاهش فشار ناشی از زخم باید با تشویق گردش خون مناسب به اندام ها متعادل شود، بنابراین استراحت بیش از حد در تخت توصیه نمی شود. برای کاهش فشار در ناحیه آسیب دیده، می توانید از کست تماسی یا بوت های کست قابل جابجایی که در حالی که اجازه می دهند بیمار فعال باقی بماند فشار را کم می کنند، استفاده کنید. کفش های درمانی نیز برای خدمت به اهداف مشابه در دسترس هستند، اما معمولا برای پیشگیری و یا برای جلوگیری از عود استفاده می شوند.
اگر زخم پس از اقدامات محافظه کارانه بهبود نیابد، ممکن است از جراحی استفاده شود.
برای مطالب بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه فرمایید.
منبع سایت
آفلودینگ زخم پای دیابتی
آفلودینگ زخم پای دیابتی
آفلودینگ زخم یا تخلیه بار ( کاهش فشار ) به کاهش فشار وزن بدن بر روی پا و درمان زخم پای دیابتی کمک می کند.
زمانی که فرد مبتلا به بیماری دیابت، زخم پای دیابتی را تجربه می کند، با توجه به عوامل مختلف ممکن است زمان بهبود زخم طولانی شود. افراد با این بیماری متابولیک در خطر کاهش جریان خون به سمت اندام های تهتانی بدن هستند که می تواند منجر به عفونت زخم شود. علاوه بر این، کاهش جریان خون به معنای فقدان احساس در پاها است که فرد نمی تواند به موقع زخم یا عفونت را در پاهای خود تشخیص دهد. یکی دیگر از عوامل در طولانی شدن زمان درمان زخم پای دیابتی، فشار مداوم بر روی پاها است، فشار زیاد می تواند تاثیر منفی بر بهبود زخم داشته باشد و مراحل درمان را کند کند. این دقیقا زمانی است که ما به آفلودینگ پای دیابتی نیاز خواهیم داشت.
آفلودینگ چیست؟
آفلودینگ یک احتیاط در بخش مراقبت از زخم است که کمک می کند تمام فشار بدن بر روی پا وارد نشود. متخصص زخم ممکن است روش آفلودینگ را با توجه به شرایط زخم شما، پیشنهاد دهد اما این موضوع بدین معنی نیست که شما دیگر نباید راه بروید یا به هیچ وجه وزن را خود را بر روی اندام آسیب دیده وارد نکنید. این روش کاهش فشار ضروری است، زیرا هنگامی که شما راه می روید، مقدار زیادی از فشار وزن بدنتان را پاها و قوزک پاها تحمل می کند. مقدار فشار وارد شده می تواند مانع جریان خون شود و در نتیجه مانع رشد عروق خونی جدید و همچنین بافت شود. به همین دلیل آفلودینگ می تواند به درمان زخم پای دیابتیکمک و مانع بروز عوارض دیگر همچون عفونت زخم شود.
روش آفلودینگ زخم پای دیابتی چگونه انجام می شود؟
چندین روش برای انجام روش آفلودینگ وجود دارد که ساده ترین راه استراحت و کاهش فعالیت های روزانه است، با این حال این روش همیشه یک گزینه منطقی و قابل قبول نیست، علاوه بر این فقدان فعالیت بدنی در واقع ممکن است برای سلامت فرد، به ویژه فرد مبتلا به دیابت مضر باشد. یکی دیگر از روش های رایج آفلودینگ استفاده از کفش های تحصصی آفلودینگ است که به شما اجازه می دهد به طور متناوب بایستید و ثبات و تعادل خود را حفظ کنید، اما این روش برای راه رفتن طراحی نشده است. اگر که شما به علت موقعیت شغلی یا زندگی خود مجبور به پیاده روی باشید، متخصص زخم ممکن است واکر، عصا یا صندلی چرخدار را پیشنهاد دهد.
اما روشی که در حال حاضر توسط متخصصین زخم ارائه می شود، یکی از موثرترین روش های آفلودینگ محسوب می شود. در این روش ممکن است درمانگر زخم شما از پدهای سفت و ضخیم و گچ برای کاهش فشار وزن بدن بر روی زخم استفاده کند. البته این روش برای افراد مبتلا به زخم عفونی تجویز نمی شود، زیرا دسترسی به منطقه آسیب دیده را کاهش می دهد. با این حال اثربخشی آن در بهبود زخم پا در میان افراد مبتلا به دیابت به طور گسترده ای ثابت شده است. با متخصص زخم خود صحبت کنید تا تعیین کند که این روش برای آفلودینگ زخم پای شما مناسب است یا خیر.
منبع سایت
درمان زخم دیابتی
درمان زخم دیابتی
دیابت، نارسایی ترشح هورمون انسولین از پانکراس یا مقاومت سلول به هورمون انسولین است. هورمون انسولین مهمترین سوخت سلولی در قند خون است. از آنجایی که در دیابت، انسولین به اندازه کافی ترشح نمی شود یا سلول ها به تحریک هورمون انسولین پاسخ نمی دهند، قند نمی تواند وارد سلول شود و در خون بیش از حد افزایش می یابد. هنگامی که قند وارد سلول می شود و نمی تواند به عنوان یک منبع انرژی مورد استفاده قرار گیرد، شروع به شکستن بافت چربی به عنوان منبع انرژی از بدن می کند. این مکانیسم منجر به مواد جانبی مضر به بدن می شود. قند بیش از حد در گردش خون که نمی تواند وارد سلول شود، به تمام سیستم های بدن، به ویژه به سیستم گردش خون، آسیب می رساند. در موارد پیشرفته، تشکیل قانقاریا به علت مرگ سلول، کوری ناشی از آسیب به عروق چشم، نارسایی کلیه، بیماری های قلبی، آسیب مغزی و آسیب عصبی رخ می دهد. 80٪ از بیماران دیابتی به علت بیماری های ناشی از آسیب قند به رگ ها می میرند.
اختلال در متابولیسم کربوهیدرات در بیماران دیابتی منجر به اختلال در متابولیسم پروتئین و چربی نیز می شود. در بیماران، چربی هایی مانند کلسترول و تری گلیسرید شروع به تجمع در شریان ها می کنند. این امر منجر به آرترئوسکلروزیس و تنگ شدن عروق خونی می شود. به علت اختلال در گردش خون، خون و اکسیژن کافی به بافت ها نمی رسد. بافت های بدون تغذیه شروع به مردن می کنند. به همین دلیل است که تشکیل قانقاریا و زخم هایی که بهبود نمی یابند ( زخم مزمن ) می تواند باعث قطع انگشت و پا در بیماران دیابتی شود. یکی از دلایلی که اکسیژن کافی به بافت ها نمی رسد، این است که ماده 2،3dpg ، که باعث تحریک سلول های قرمز خون برای آزاد کردن اکسیژن به بافت ها می شود، در بیماران دیابتی کاهش می یابد. به همین علت، بیماران دیابتی نمی توانند از اکسیژنی که از طریق جریان خون به سلول هایشان می رسد استفاده کنند.